کد مطلب:164507 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193
درشهادت شجاعان و عابدان و زاهدان و بعضی از اصحاب پیغمبر و امیرالمؤمنین
فصل اول: در زیارت قائمیه - عجل الله فرجه.
فصل دوم: در شهادت اصحاب جناب ختمی مآب كه در ركاب سیدالشهداء،
شهید شدند: امر اول: در شهادت حبیب بن مظاهر و فضیلت او و دانستن او علم منایا و بلایا را مانند رشید هجری و میثم تمار و مبارزت حبیب. امر دوم: در شهادت جابر بن عروه ی غفاری.
فصل سوم: در شهداء از اصحاب امیرالمؤمنین در روز عاشورا. امر اول: در شهادت مسلم بن عوسجه. امر دوم: در شهادت نافع بن هلال و هلال بن نافع.
فصل چهارم: در شهادت عباد و زهاد و علماء از اصحاب امام حسین: امر اول: در حواریین است و معنی آن و حواریین پیغمبر و حواریین امیرالمؤمنین و حواریین امام حسن و حواریین امام حسین. امر دوم: در فضایل اصحاب آن جناب و دیدن اصحاب امام حسین منازل خود را در جنت پیش از شهادت، در عبادت اصحاب شهادت مآب و تنویر كردن امام حسین در شب عاشورا و كیفیت شب عاشورا و مرخص كردن آن حضرت ایشان را و جواب عباس و عبدالله بن مسلم و برادران مسلم و مسلم بن عوسجه و سعید بن عبدالله و زهیر بن قین و مكالمه ی محمد بن بشر حضرمی. امر سوم: در شهادت بریر بن خضیر همدانی. امر چهارم: در شهادت ابی عمرو نهشلی.
فصل پنجم: در شهادت شجاعان از اصحاب امام. امر اول: در شهادت حر بن یزید ریاحی و مرثیه ی حسین برای او. امر دوم: در شهادت عبدالله بن عمیر. امر سوم و چهارم: در شهادت عمرو بن خالد ازدی و پسرش عمرو بن خالد. امر پنجم: در شهادت سعد بن حنظله ی تمیمی. امر ششم: در شهادت عمیر بن عبدالله مذجحی. امر هفتم و هشتم: در شهادت زهیر بن قین و سعد بن عبدالله حنفی. امر نهم: در شهادت عبدالرحمن بن عبدالله است. امر دهم: در شهادت عمرو بن فرطه انصاری. امر یازدهم: در شهادت عبدالله بن خالد صایدی. امر دوازدهم: در شهادت حنظلة بن سعد. امر سیزدهم: در شهادت سوید بن عمرو بن ابی المطاع. امر چهاردهم: در شهادت یحیی
بن سلیم مازنی. امر پانزدهم: در شهادت قرة بن ابی قرة. امر شانزدهم و هفدهم و هیجدهم: در شهادت مالك بن انس مالكی و عمرو بن مطاع جعفی و حجاج بن مسروق. امر نوزدهم: در شهادت ابراهیم بن حصین. و امر بیستم: در شهادت معلی بن معلی. امربیست و یكم و بیست و دوم: در شهادت طرماح بن عدی و معلی بن حنظله. امر بیست و سوم و بیست و چهارم و بیست و پنجم: در شهادت مالك بن داود و جنادة بن حرث و عمرو بن جنادة. امر بیست و ششم: در شهادت عابس بن شیب شاكری. امر بیست و هفتم و بیست و هشتم: در شهادت عبدالله و عبدالرحمن غفاریان. امر بیست و نهم: در شهادت یزید بن زیاد شعشاء. سی ام: در شهادت یزید بن مهاجر. سی و یكم و سی دوم: در شهادت سیف بن ابی الحرث بن سریع و مالك بن عبدالله سریع.
فصل ششم: در شهادت اهل بیت امام از بنی اعمام و برادران و برادرزادگان: امر اول: در وداع اهل بیت با یكدیگر. امر دوم: در تعداد اصحاب و اهل بیت به نحو اجمال. امر سوم: در شهادت مسلم بن عقیل و عدم اشتراط عدالت وصی. امر چهارم: در شهادت عبدالله بن مسلم بن عقیل. امر پنجم: در شهادت ضرغام بلا بدیل، محمد بن مسلم بن عقیل. امر ششم: در شهادت شهید قتیل، عبیدالله بن مسلم بن عقیل. امر هفتم: در شهادت شهید نبیل، جعفر بن عقیل. امر هشتم: در شهادت شهید جمیل، عبدالرحمن بن عقیل. امر نهم: در شهادت شجاع بلا عدیل [1] ، عبد الله بن عقیل. امر دهم و یازدهم: در شهادت عبدالله اكبر بن عقیل و محمد بن ابی سعید بن عقیل. امر دوازدهم: در شهادت شجاع نامدار، محمد بن عبدالله بن جعفر طیار. امر سیزدهم: در شهادت نامدار مشتهر، عون بن عبدالله بن جعفر، امر چهاردهم: در مبارزت عبیدالله بن عبدالله بن جعفر و ترتیب شهادت اهل بیت به نحو اجمال. امر پانزدهم: در شهادت
قاسم بن حسن و رقعه ی امام حسن به قاسم و عروسی. امر شانزدهم: در شهادت احمد بن حسن. امر هیفدهم: در شهادت عبدالله بن حسن و اختلاف در آن و ایراد بر علامه ی مجلسی در بحار. امر هیجدهم: در شهادت ابوبكر بن حسن. امر نوزدهم: در شهادت ابوبكر عبیدالله بن علی. امر بیستم: در شهادت عمیر بن علی. امر بیست و یكم: در شهادت عثمان بن علی. امر بیست و دوم: در شهادت جعفر بن علی. امر بیست و سوم: در شهادت عبد الله بن علی. امر بیست و چهارم: در شهادت محمد بن اصغر، پسر امیرالمؤمنین. امر بیست و پنجم: در شهادت عباس و فضایل او. امر خاتمه: در كرامات عباس: امر اول: در قاتل عباس كه رویش سیاه بود. امر دوم: در خواب دیدن كسی فاطمه را در زیارت عباس. امر سوم: در قطع خنصر شخصی در حرم عباس. امر چهارم: در سیاست كسی كه اهانت به عباس كرده. امر پنجم: در دیدن كسی از زوار كه راه را گم كرده عباس را و قصیده ی مؤلف در مصیبت عباس. امر بیست و ششم: در شهادت علی اكبر و اینكه اقوی، شهادت علی اوسط است و مدایح آن بزرگوار و تعیین تقدم و تأخر شهادت آن بزرگوار و تقدم شهادت علی اصغر بر علی اكبر و مدح معاویه علی اكبر را و انگور دادن امام حسین علی اكبر را و مدح امیرالمؤمنین علی اكبر را.
فصل دوم: در شهادت اصحاب جناب ختمی مآب كه در ركاب سیدالشهداء،
شهید شدند: امر اول: در شهادت حبیب بن مظاهر و فضیلت او و دانستن او علم منایا و بلایا را مانند رشید هجری و میثم تمار و مبارزت حبیب. امر دوم: در شهادت جابر بن عروه ی غفاری.
فصل سوم: در شهداء از اصحاب امیرالمؤمنین در روز عاشورا. امر اول: در شهادت مسلم بن عوسجه. امر دوم: در شهادت نافع بن هلال و هلال بن نافع.
فصل چهارم: در شهادت عباد و زهاد و علماء از اصحاب امام حسین: امر اول: در حواریین است و معنی آن و حواریین پیغمبر و حواریین امیرالمؤمنین و حواریین امام حسن و حواریین امام حسین. امر دوم: در فضایل اصحاب آن جناب و دیدن اصحاب امام حسین منازل خود را در جنت پیش از شهادت، در عبادت اصحاب شهادت مآب و تنویر كردن امام حسین در شب عاشورا و كیفیت شب عاشورا و مرخص كردن آن حضرت ایشان را و جواب عباس و عبدالله بن مسلم و برادران مسلم و مسلم بن عوسجه و سعید بن عبدالله و زهیر بن قین و مكالمه ی محمد بن بشر حضرمی. امر سوم: در شهادت بریر بن خضیر همدانی. امر چهارم: در شهادت ابی عمرو نهشلی.
فصل پنجم: در شهادت شجاعان از اصحاب امام. امر اول: در شهادت حر بن یزید ریاحی و مرثیه ی حسین برای او. امر دوم: در شهادت عبدالله بن عمیر. امر سوم و چهارم: در شهادت عمرو بن خالد ازدی و پسرش عمرو بن خالد. امر پنجم: در شهادت سعد بن حنظله ی تمیمی. امر ششم: در شهادت عمیر بن عبدالله مذجحی. امر هفتم و هشتم: در شهادت زهیر بن قین و سعد بن عبدالله حنفی. امر نهم: در شهادت عبدالرحمن بن عبدالله است. امر دهم: در شهادت عمرو بن فرطه انصاری. امر یازدهم: در شهادت عبدالله بن خالد صایدی. امر دوازدهم: در شهادت حنظلة بن سعد. امر سیزدهم: در شهادت سوید بن عمرو بن ابی المطاع. امر چهاردهم: در شهادت یحیی
بن سلیم مازنی. امر پانزدهم: در شهادت قرة بن ابی قرة. امر شانزدهم و هفدهم و هیجدهم: در شهادت مالك بن انس مالكی و عمرو بن مطاع جعفی و حجاج بن مسروق. امر نوزدهم: در شهادت ابراهیم بن حصین. و امر بیستم: در شهادت معلی بن معلی. امربیست و یكم و بیست و دوم: در شهادت طرماح بن عدی و معلی بن حنظله. امر بیست و سوم و بیست و چهارم و بیست و پنجم: در شهادت مالك بن داود و جنادة بن حرث و عمرو بن جنادة. امر بیست و ششم: در شهادت عابس بن شیب شاكری. امر بیست و هفتم و بیست و هشتم: در شهادت عبدالله و عبدالرحمن غفاریان. امر بیست و نهم: در شهادت یزید بن زیاد شعشاء. سی ام: در شهادت یزید بن مهاجر. سی و یكم و سی دوم: در شهادت سیف بن ابی الحرث بن سریع و مالك بن عبدالله سریع.
فصل ششم: در شهادت اهل بیت امام از بنی اعمام و برادران و برادرزادگان: امر اول: در وداع اهل بیت با یكدیگر. امر دوم: در تعداد اصحاب و اهل بیت به نحو اجمال. امر سوم: در شهادت مسلم بن عقیل و عدم اشتراط عدالت وصی. امر چهارم: در شهادت عبدالله بن مسلم بن عقیل. امر پنجم: در شهادت ضرغام بلا بدیل، محمد بن مسلم بن عقیل. امر ششم: در شهادت شهید قتیل، عبیدالله بن مسلم بن عقیل. امر هفتم: در شهادت شهید نبیل، جعفر بن عقیل. امر هشتم: در شهادت شهید جمیل، عبدالرحمن بن عقیل. امر نهم: در شهادت شجاع بلا عدیل [1] ، عبد الله بن عقیل. امر دهم و یازدهم: در شهادت عبدالله اكبر بن عقیل و محمد بن ابی سعید بن عقیل. امر دوازدهم: در شهادت شجاع نامدار، محمد بن عبدالله بن جعفر طیار. امر سیزدهم: در شهادت نامدار مشتهر، عون بن عبدالله بن جعفر، امر چهاردهم: در مبارزت عبیدالله بن عبدالله بن جعفر و ترتیب شهادت اهل بیت به نحو اجمال. امر پانزدهم: در شهادت
قاسم بن حسن و رقعه ی امام حسن به قاسم و عروسی. امر شانزدهم: در شهادت احمد بن حسن. امر هیفدهم: در شهادت عبدالله بن حسن و اختلاف در آن و ایراد بر علامه ی مجلسی در بحار. امر هیجدهم: در شهادت ابوبكر بن حسن. امر نوزدهم: در شهادت ابوبكر عبیدالله بن علی. امر بیستم: در شهادت عمیر بن علی. امر بیست و یكم: در شهادت عثمان بن علی. امر بیست و دوم: در شهادت جعفر بن علی. امر بیست و سوم: در شهادت عبد الله بن علی. امر بیست و چهارم: در شهادت محمد بن اصغر، پسر امیرالمؤمنین. امر بیست و پنجم: در شهادت عباس و فضایل او. امر خاتمه: در كرامات عباس: امر اول: در قاتل عباس كه رویش سیاه بود. امر دوم: در خواب دیدن كسی فاطمه را در زیارت عباس. امر سوم: در قطع خنصر شخصی در حرم عباس. امر چهارم: در سیاست كسی كه اهانت به عباس كرده. امر پنجم: در دیدن كسی از زوار كه راه را گم كرده عباس را و قصیده ی مؤلف در مصیبت عباس. امر بیست و ششم: در شهادت علی اكبر و اینكه اقوی، شهادت علی اوسط است و مدایح آن بزرگوار و تعیین تقدم و تأخر شهادت آن بزرگوار و تقدم شهادت علی اصغر بر علی اكبر و مدح معاویه علی اكبر را و انگور دادن امام حسین علی اكبر را و مدح امیرالمؤمنین علی اكبر را.
[1] عديل: هم شأن، رقيب، همتا.